2016/11/23

Brindis al aire

Part.: Idoia, Unai, Gotzon eta Josu

Larunbatean bigarren astez jarraian Olabarrira bueltatu ginen. 4 pertsona, 2 taldetan, 2 helburukin. Alde batetik, Idoia eta Unaiek, instalazioa errebisatu eta berrekipazio batzuk egitea. Bestetik, Gotzon eta Josu, puntako desobstrukzioa egitera. Kotxetik bertatik banatu, talde bakoitzak bere lanari ekin genion. Gotzon eta ni puntan egon ginen indar guztiak gastatu genituenearte. Desobstrukzioari begira "hau... brindis al aire bat da..." esaten genuen. Oraindik lan nahiko geratzen da, baina 2m aurreratu dugu, eta beste horrenbeste ikusten da. Haizea modu bortitzean joaten da arrakalan barrena... eta beraz, dudarik gabe bueltatuko gara.

Gauzak batu eta kanporutz egin genuen Idoia eta Unaien bila. Errekaren gelan laurok batera bazkaldu eta kanporutz bakoitza bere erritmoan. Olabarri gure zain dago... baina argi eta garbi merezi du!

2016/11/13

Lezabizkarreko perkantziak



Pantin usado como puño de fortuna 1
Pantin usado como puño de fortuna 2



Pantin usado como puño de fortuna 3


161112: Ruben Takomano, Unai, Josu, Idoia, Martin, Oier.

Lezabizkarra (lehen Olabarri lez ezagutzen genduana), Aulesti. Helburuak: “Hemendik Ez” putzu inkognitua argitzia; puntako haizian desobstrukziñua.

Eguneko lehelengo emaitzia toponimikua izan da. Unaiek Olabarriko gizona topau dau Zarrabentan, eta honek konfirmau detsa: lezia dagon paraje horri (basuak, beresixak...) Lezabizkarra esaten jako. Detalle gehixagorako Unaieri galdetu.

Biñaka distribuidu gara, lehelengo talde bixak objetibo banatara zuzenduta, eta azkenekuon misiñuak hónek ziran: Athletic Txapeldun gelaraiñok jatekua karriatzia eta kamariakin bideo probak egittia. Pertsonalki, neure funtziño garrantzitsuena zera zan: bestiei traba haundirik ez egittia (partzialki lortu dotena; zapaldutako buru, sorbalda eta lepo guztiak lekuko); gaur behintzat ez nenguan bio lagiñetarako: Homo sapiens espezimen hau onik eta osorik urtetziakin, nahikua.

“Hemendik Ez” putzura jaitsi dan taldiak jarraipenik ez dakala baieztatu ahal izan dau; desobstrukziñuan biharrian jardun dabenak, barriz, 4 espatula kolpe emon ahal izan dittu taladrua hondatu aurretik.

Izan be, gaurko eguna izan doguzen perkanziengaittik gogoratzeko modukua izan da. Taladruan arazuaz gain, nere aldetik, uste eze Fernand Petzl jaunaren fantasmia atzetik izan dotela, ekipua barriztatzeko mezuak bialtzen: lehelengo, oposiziñuan bideo toma batzu egitten genguazela, puñua meandrotik behera jauzi jata, betirako galduta; gero, estuasunetan, bularreko arnesa hautsi dot: eta azkenik, pantiñakin egin doten “puño de fortunan”, sokia bere lekutik urtenda enpotrauta geratu da, ez aurrera ez atzera. Zorionez lehelengo potzu txikixian izan da... Jakizue ba, astion material eskarixa egingo dotela Expen; bidalketia aprobetxau nahi badozue, bialdu mezu bat. Momentuz hauxe eskatukot nik:
-          Dynema: pedalerako, eta eukitzeko
-          Bularreko arnesa.
-          Basic.
-          Mosketoiak: kabuetarako eta pedalerako 3, auxiliarrak 1, normalak 1
-          Pantin?
-          Guantiak (2)

22:00ak inguruan danok beheian genguazen. In extremis (eta ugezaban errixetia entzunda) Zarrabentan afari legia egin dogu, kontuan hartuta Rubenek bidai luzia zekala etxera bueltan. Hain zuzen be, Rubenek esandako gauza bat azpimarratuko neuke: (...) eziñezkua da.
Entsaladia, okelia patatekin, edarixa, ogixa, postria, kafia, 20na €. Zapatu gaberako ez dago txarto!

2016/11/07

Erreka baten gora-beherak: Ordu gehiegi Rebollar IIn

Part: Takomano: Kuka, Ruben, Isra, Karlos, Iñaki eta Mikel,  eta Josu (ADES)

Nire plana Ruben eta biok Rebollar II-ko meandroa esploratzen jarraitzea zen. Baina, azken orduko aldaketa baten ondorioz, bi topografia talde egin eta Sala de los Espejos-etik sifoira arteko galeriaren ejea genuen helburu. Motibazioa batez ere, kotak alderatzea zen. Gure datuen arabera, meandroan aurkitutako sifoia, Hayal de Ponatako sistemaren sifoi terminalaren azpitik 7m-tara aurkitzen da (zerbait gaizki egon behar du).

Behin barruan geundela, ADES-ek eramandako laser-a deskalibratuta zegoela konprobatu dugu, eta ondorioz, topografia talde bakarra antolatu eta beste bat talde bat inkognitak eskalatzera joan da. Behar bada, Rebollarreko meandroa batuko zaigu nonbaiten?

"El paso de los abuelos" pasatu ondoren, bloke-kono bat jeitsiz hasi gara, eta laster batean errekara heldu gara. Beno, honek egiten duen bidera, ez baitzuen ur tantarik ere! Errekan beherutz jarraitu dugu, eta falla bidegurutze erraldoi batean, galeria desfondatu eta 20m-ko kaskada batera heldu gara (hau ere urik gabe). Jeitsi eta sifoiruntz jarraitu dugu.

Gure asmoa 19:00ak aldera kanporako bidea hartzea zen, baina 18:00etan bapatean konturatu gara (bai topo taldea eta esplorazio taldea), errekak zeramatzan urak egundoko gorakada egin duela. 15minututan, 70cm inguru igo da (igual gehiago). Urduritu eta kanporako bidea hartu dugu laster batean. Baina orain gerrirarte bustitzen. Erreka kargan sartu da...
Bloke kono txiki bat igo dugu uretatik irtetzeko eta topografia taldea aurkitu dugu bertan. Beraiek ez dira busti, garaiz konturatu bait dira. 

Kaskadako sokaruntz egin dugu, baina heldu aurretik, argi geratu da zerbait aldatu dela... Ez zen gure soka ikusten, eta horren ordez kaskada izugarri bat erdian. Harridura aurpegiak nonnahi. Urduritasuna ere. Ezinezkoa goruntz egitea. (18:10etan gertatu da hau). Hau ikusita, errekan beheruntz egin dugu, leku lehor baten bila. "Orduak pasatuko ditugu hemen..." esan du baten batek. Bertan taldea bitan banatu dugu: bustita daudenak, puntu bero bat prestantzen hasi dira denontzako. Hormak eraiki eta lurra leuntzen hasi dira.. Beste taldea, uraren maila neurtzera joan da. Oraindik goruntz doa? ala gelditu dagoeneko? zer espero behar genuen?

Ur emaria ikusirik, gure plantemanedua, egun bat baino gehiago pasatzeko txoko bat prestatzea izan da. Puntu beroaren teilatua soka eta 6 manta termikorekin itxi dugu. Bertan sartu gara, eta lasaitasuna mantenduz kalkuluak egiten aritu gara zenbat denbora tardatuko zuen urak joaten... joango baldin bazen. Lehenengo helburua denok lehortzea izan da, eta janaria erreserbatu egin dugu afaltzeko ordura arte.

16:00etan errekak ez zuen urik, eta 18:30 bere puntu maximoa hartu du (70cm >). 
19etan ura jeisten hasi da pixkanaka... eta 23etarako ia nibel normalera buelta egina zegoen. Baina kaskada aldiz, ez. Ur asko ematen zuen oraindik. Goizaldeko 1etan konturatu gara, kaskadaren ur emaria ez zela gehiago jeitsiko, eta bagenuen ertzetik sokan gora igotzea (erabat bustiz noski). Goizeko 3rak arte itxoin dugu, eta orduan gorutz. Gutako batek frakzionamentu bat gehiago ere sartu du, kaskadatik gehiago ateratzeko. Goizaldeko 4etan kaskadaren goian denok, eta 7:30etan lehenengoak kobazulotik irten dute. Eguna egiten zegoen, oso nekatuta irten dugu guztiok. 19-20 orduko sarrera.

Kotxera heldu garenean, 112 martxan zegoen, eta David Takomanoko beste kideekin lehenengo koordinaketak egiten hasia zen. Garaiz, heldu gara inor mugi ez zedin. Baina gaupasa bat baino gehiago eragin dugu. Oraingoan bai, gure errua izan da, eta prebisiblea zen. Baina nor pentsatuko zuen erreka erabat lehorra 15minututan metro bat igoko zenik. Ezinezkoa zirudien.

Datu plubiometrikoen arabera, larunbatean 18 litro jausi dira 6:00-16:00 bitartean. Kontuan izanda, ur gutxi dela, eta barruan izan duen eragin beldurgarria... benetan euria serio egin izan balu, anekdota hau korapilotsuago amaituko zen. 

Beti bezela badago zer ikasi.

2016/11/01

ADES eta bere ADNa

Ez nuen espero inolaz ere gaur goizean Gotzonek lehenengo, eta beranduago Antuak esan didatena. Eta aitortu duten hori da, idatzi honen arrazoia.

Ez geunden seguru, zer nahi genuen egin, eta azkenean Hirukobal errebisatzea erabaki dugu. Baina kotxean gindoazela Gotzon eta biok, Gotzonek zera aitortu dit: espeleologikoki bixka bat deprimituta dagoela, benetako kobazulo bat aurkitu behar dugula esploratzeko,  gure nahiak asetzeko ahalmena duen bat. Arrazoi du, nik ere sentsazio hori konpartitzen dut, behar bada horregatik gabiltza ADES-eko kide batzuk aspaldian euskal herriko leza desberdinetan kolaboratzen. Zerbait horren bila.

Ildo horri jarraituz, ADES-ek dituen inkognita nagusiak zenbatu ditugu: Iluntzar (Iñeritze-Paltzuaran-Lezate-Oiñiz-Atxabrin), Atxarre eta bere ubegia,... eta nola ez Galarregi (Andramari, Iñubijak, Etxetxu, Urgitxi).  Lehenengo saihakera 1984an, eta azkena 2015ean. Tartean 1992an, 1995ean eta 1997an ere sakonera gehitu zitzaion, pasadan urtean -202m-tara utzi genuen arte. Zergaitik ibili gara hain temati? Zergaitik Lekeitio eta Gernika arteko bidea egiten dugunean, beti begiratzen diogu G-001-eko sarreran dagoen zuhaitzari? Beharbada, ADES-en historia eta taldearen izaera definitu dituen leza izan delako. Eta batzuoi espeleologo egin gaituelako. "Entrareis cuando seais hombres...." esaldi famatu hura esan zuenak, bazuen arrazoirik. Suposatzen dut ADESen ADNan dagoela Galarregi, eta horregatik behin eta berriz agertzen dela gure elkarrizketetan.

Horregaitik gaur, Gotzonek ADES Galarregira bueltatu behar dela aitortu didanean, ia kotxearekin pinudian behera egin dudan arren, nire barruan, proposamen ona iruditu zait. Eta Antuak ere baietz esan du. Baina zergaitik? Azkenengo saihakera gogorra izan zen arren, guztia gainditzen du han behean ikusitakoak: 3m-ko arrakala bat, 15cm zabal eta bi metro sakon... eta etengabeko haizea... Iñubija-ra eramango gaituen bidea zabaldua izateko zain dago. -400m-ra helduko den leza bat Lea-Artibain...

Baina horretarako, buruarekin jokatu eta taldekide guztiak modu seguru batean sartzeko prestatu behar da leza. Eztuasunak zabaldu, bereziki Zona Cn, instalazioak birraseguratu (duplikatu kabezera batzuk), pasamanosak hobetu, puntu bero batzuk utzi, eta abar... Hau da, ADES-eko guztiok fondora heldu ahal izateko moduan utzi dena.

Antua, Gotzon, eta Josuren proposamena 2017ko udaberrian bueltatzea da. Ordura arte, badugu malda horretan dauden zulo guztiak errepasatzeko hilabeteak. Zer iruditzen zaizue? Taldekideek nahi badute bakarrik egingo da, eta horregatik, zuon eritzia jasotzea da idatzi honen helburua (erabili komentarioak horretarako).

Bide batez, ADES-ekoa ez den beste espeleo batek kronika hau irakurtzen badu, eta irteera batean parte hartu nahi badu, animatu dadila, ondo pasatuko duela ziurtatu genezake bakarrik.

Antua, Gotzon eta Josu