2013/08/25

Aritzgainek agintzen du.


Bikain, Ritxar eta Josu. 3 pertsona, 220m-ko leize bat, eta bertan, bere mugetan, sakonenean, gure helburua, Aritzgaine I -eko desobstrukzioa. Koba honetara hurbiltzen garen edozein txangotan bezala, Ereñozarreko baselizarako bide hertzean utzi dugu kotxea. Gaurkoan jende gutxi animatu da, oporrak eta bestelakoak direla tarteko (Aritzgaineko soka-derrapeei buruz entzun diren historiek ere ez dute asko lagudu).

Baina egin beharrekoa egiteko, talde fina. Desobstrukzioa, tubo oso eztu bat 45º-ko aldapa beherako maldarekin. Aurreko irteeran hasitako lanari ekin, eta sabaia apurtzen sahiatu gara, ea bere jarraipenaren inguruko dudak argitzen genituen. Guzti hori, esperantza bakar batekin, gu eta Oma-Basondoko kolektoaren arteko 100-150m-ko desnibela gainditzea.

2 orduko lana, eta 3 espatula kolpe eta gero, tunela argi geratu da, eta jarraian klasiko bat bihurtzen ari den esaldia, "se acabó", "no hay forma", "hay que hacer un tunel", "ahí dentro no hay forma de moverse"… Hurrengo batean berriro gertatzen bada, kamisetak aterako ditugu esaldi horiekin, mentalizatzen joateko bada ere...

Egia esan itxura txarra zuen hasiera-hasieratik, hala eta guztiz ere, 3 irteera antolatu ditugu, eta behin eta berriz, esperantzaz beterik, sakonune horiek gainditzeko gai ikusten ginen…. baina batzutan ahaztu egiten zaigo kobazuloak agintzen duela, eta bere onespenik gabe ez dagoela pasatzerik.

Ea Aritzgaine-IIk erruki gehiago erakusten digun hurrengo irteeretan, Ereñozarreko esplorazioak bizirik dirau eta..

Sartu ez direnentzako: 250m soka geratzen dira ateratzeko, eta sarreratik hurbil eskalada bat egiteko. Beraz, garbitu croll eta basic-ak, beste bisita bat zor diogu Aritzgaineri eta...

2013/08/24

Mario Bregaña (Iturralde / IPV)


Argazkiak.org | Mario Bregaña © cc-by-sa: ades



130824: Oier, Mario.

Mario Bregaña elkarrizketatzen Zuriaingo errota zaharrian. Gipuzkoan bere kontura hasi zanekua... Naparruara pasau zanian Larra 54, 55 eta 60... Ormazarretako peripezia luziak... Ixa 3 ordu pasau dogu barriketan, ordukuak barriro bizitzen. Espeleo egittia faltan botatzen dabela esan desta! Azken Karaitzan ale bat laga detsat, zetan gabizen jakin deixan. Eskerrikasko berari eta bere emazte atsgiñari!

Oinizeko (eta ez Oinizeko) sokak garbi daude

Part: Martin, Santi, Gotzon, Unai

Gauza gitxi esateko. Oiniz leza desekipatu dugu, eta han geratu da hasieran zegoen bezala. Martin, Santiren semearentzako, sarrerako leza ikusgarria jeistea (eta igotzea) kurtsillo potentea izan da, baina egin du. Unaientzako ere, kurtsiloa egon da; leizea ekipatu bait du, eta gero irtetzerakoan meandroko putzuak desekipatu ditu eta baita leize handia ere, kristoren patxadarekin hori bai (hurrengoan arinago egingo dugu, inork Ertzainetara deitu ez dezan!). Gotzonek tita batean kendu ditu eskaladako sokak, eta pasamanos ingurukoak ere, ahal den txapa gutxien uzteko asmoarekin. 

Karakosta ingurura joan gara gero materiala garbitzera. Han zegoen soka eta mosketoi piloarekin bazirudien ADES lokaleko material ia dena bertan zegoela. Unaiei ia bihotzekoak eman dio (ia gehiago nekatu bait da soka piloa garbitzen leizan baino) Gotzonek 60 metroko eskaladako soka dinamiko bi txorta "extra" ere ekarri dituenean garbitzeko.

Lea Ibai eder eta garbiak basa-kontaminazio inportantea eduki du. Ez dakigu Lekeitioko hondartzan zer esango duten honi buruz.

Lore edo "flor"en bat igarri dugu soketako baten. Zuten Basatza-rekubrimientuarekin ez gara konturatu ere egin leizan gora geundenean. Santiren eritziz, santuren bat daukagu igual hor goian gu ADESkoak zaintzen.

Que San Basaguren nos proteja...

Oñiz lezeko zaindariari eskerrak emonez  (Martin Urrutia)

Gaur joan naz ADESeko kideekaz Oñizeko lezera. Orain arte Ereñoko kanteran praktika batzuk egin eta Endeitzako lezian pare bat biderrez jaitsita egon naz bakarrik; beraz, gaurko hau izan da ADESeko jendeagaz egin dotan lenenegoetako sartukera.

Lezearen sarreran 25 metroko putzua dago, guztiz bertikala. Gotzonek pinu batean lotu dau soka, eta Unaik instalatu dau beheraino. Sarrerako zuloa gurutzatuten dauen gaztaina adar batean egon da jarrita desbiadore bat, sokak horma ez ikutzeko, eta sokatik eskegita jartzen zaren lehen unea ez da oso erraza izan. Ondoren, sokaren frakzionamendu bat jarrita egon da horman, eta nik nire praktiketako irakaskuntzak gogora ekarten hasi behar izan dot, baina nahiko ondo konpondu naz. Handik behera bertikalean 10 bat metro jaitsi ostean soka mosketoi batetik pasatzen zala ikusi dot, eta automatikoki hormari lotuta egon anklajean eskegi naz, jaisteko gailua soltatu, soka kendu eta beherago jartzeko. Eta lasai jarraitu dot beheraino.

Heldu nazenean, Gotzonek galdetu dost ea zer egin dotan, eta kontatu deutsat zelan pasatu dotan azken anklajea. Gotzonek esan dost  inoiz egin behar ez dan gauza bat egin dotela: ha ez zala frakzionamendua, deribadore bat baino, eta handik eskegita geratu nazenean, beste inongo sokari lotuta egon barik, itzelezko arriskua pasatu dotela. Ganera, deribadorearen anklajea ez dago ondo jarrita, tornillo erdia sartuta bakarrik horman. Egin behar dauen lana egiteko ondo, baina inoiz ere ez handik eskegitzeko.

Konturatzen hasi naz orduan zeretik libratu nazen. Ondo ikasi dot zer diferentzia dagoen “frakzionamendua” eta “deribadorearen” artean. Handik aurrerako ibilaldian ia ez naz konturatu be egin zelako lekuetatik joan nazen, horixe neukan eta buruan sartuta, a zelako tornillotik eskegita egon nazen une batean, lurretik 15 metro gorago.


Lezearen amaierara helduta, soka guztiak batu doguz, horixe zan eta gaur egin beharreko zeregina. Handik kanpora urten dodanean begirada bat bota deutsat putzu ilunari, eta eskerrik beroenak emon baita be han sakonean gordeta egoan lezeko zaindariari, halako akats teknikoa egin arren ibilaldia onik amaitzeko emondako babesagatik. 

2013/08/22

OIANGITXI (ARTEAGA)



Damien eta Laurent lagunekin, opari bat eman dizkigute. Egun honetan Oiangitxiko Ubegi (Arteaga) exploratu dituzten. Sifoi bi buzeatu ondoren, kilometro eta erdiko galeria aurkitu dituzte eta inkognita asko utzita oraindik exploratzeko.

Orain gure txanda da, ea ahal bagaren kapaz explorazioarekin segitzeko.





2013/08/17

E-77ko puntan



Pseudosinella hirsuta - a cave springtail
Pseudosinella bat. Argazkixa: Sewaneeko Unibertsitatea

130817: Ritxar, Gotzon, Antua, Oier.

E-77 (Ereño), 4º termometro osteko estuasuna nasaitzen segitzera. Gotzonek eta Antuak egindako biharran ostIan (8 espatula kolpe), aurrerakako bidia libre (edo) geratu da, baiña gela txiki baten amaitzen ei da jarraitzeko aukera barik. Haizia dala eta, hurrengo saiakeria beheko blokeran egin biharko da, baiña ez ei dago esperantza haundirik sektore honetan.

Ni nere aldetik zientifikuetara jolasten segidu dot. Termometriak:
Termometro zk
Ordua
Tenperaturia
Oharrak
1 (kanpua)
10:30
17ºC
Haize korrienterik ez leza sarreran
2 (sarrerako potzu barrena)
10:45
15ºC

5 (arabesko kabezera)
11:00
11,5ºC

3 (arabesko barrena)
11:10
11ºC

4 (punta)
12:00
11ºC

3
14:00
11ºC

5
14:30
11,5ºC

2
15:30
16ºC

1
16:00
20ºC


Kokorik ez dot ikusi bide osuan, beraz zuzenian lehengunian jarrittako tranpara juan naiz. Hauxe agertu da potian:
  • 5-6 euli (kanpokuak, interes barik).
  • 30-40 larba itxurakuak, 1mm luze eta 0,2 mm zabal.
Aste bi nahikua denpora iritzitta, tranpia erretirau dot. Hortaz gain, karnata inguruan zebizen 8-10 pseudosinella? harrapau dittudaz aspiradoriakin. Gaiñera, kanporakuan opilioi bat be jaso dot sarreran (Ischyropsalis nodifera? Kanpokua).

2013/08/13

El Pozo del Rencor - Aritzgane II

Part: Ritxar, Gotzon, Unai, Josu, Antua

Oraingoan Aritzgane II-ra joan gara, fondoko putzuak jarraitzen duen ala ez ikustera. Alboan Aritzgane I edukita -220rekin, karamelo ona da. -70 umil batekin, Aritzgane IIk badu lana oraindik bere anai handia harrapatzeko. Azkenean, ordea, desobstrukzioan aurreratu den arren, bide nagusia itxi egin da. Hori bai, ezker eskuinetara aukerak zabaldu ditu: bi eskalada egiteko eta meandro ezezagun bat ikusteko. Aritzgane II ez da amaitu oraindik...

"Y ahora quien le dice a Santi lo de su apuesta?" esan du Josuk.
"Espera que aun no ha acabado" esan diote besteek.

Bero ederra egiten du Ereñozarreko maldan, Gotzon, Zeberiotarrak eta Ritxarrek kotxeak utzi ditugunean errebueltan. Buriak berak ere beroa ematen du. Hartu ditugu petateak eta benga mendian gora. Petate batzuk txikiak, beste batzuk handiak, batzuk bat, beste batzuk bi. Petaterik gabe ez dago espeleologorik.

Josuren "cuatromilista aklimatado" erritmoan heldu gara Arizganeko leizeen ingurura. Izerditan tantaka, aurrean zihoanaren "ancestro"ekin gogoratzen, pauso bakoitzeko, izerdi tanta bakoitzeko. Aritzgane II -ko sarreran eltxo asko daude guri odola ateratzeko prest, ez da denborarik galdu behar leizean sartzeko. Ritxarrek sarrerako soka jarri du eta barrura.

Bi talde egin dira: Josu eta Ritxar fondora doaz. Fondoan, putzu haundi elegante baten basean, koladaz inguratuta, magia espektakulo bat dago, eta ez dute galdu nahi, "ticket" guztiak petatean dituzte eta.  6 ticket zehazki.


Gotzonek eta Unaiek, nahiago dute kobaren topografia egin eta argazkiak atera. Gaur, espektakulo magikoak baino, nahiago dituzte espektakulo geologikoak. Lasai lasai doaz, koba "minuziosamente" aztertzen, topo eder bat egiteko. Argazkiak ere ederrak dira, zeuek esan.

Ritxar eta Josu desagertu dira iluntasunean. -30 ingurura, putzu eder baten, argazkiak atera ditugu sokan eskegita. Unaiek examen sorpresa bat izan du orduan. Putzu erdian kanbio de hierros-a egin behar izan du. "Igo putzua!", "geldi hor!", "orain bajau hortik!" esaten zuen Gotzonek behean kamararekin.

Orduan Antua agertu zaigu. Bai jaunak! Sorpresa baten (bueno igual ez da hain sorpresa) bere furgona ekarri eta koban bera bakarrik sartu da gure bila. Bere leizaren esplorazioa rebisatzera dator. Mmm...

Leizearen eje printzipaletik eskumatara, putzu-meandro batzuk daude topografiatzeko. Han sartu gara topografiadoreak, eta han topatu du Gotzonek Antuak, Ritxar eta Josuk topatu ez zuten putzu berri bat!


Bentana konfliktibo bat ere topatu dugu, meandro konfliktibo batera eramaten duena. Zabaldu beharko da...

Topoaren laserrak puntuz puntu meandro hau rekorritzen duen bitartean, gure buru gainean folloi guzti hau sortu duen fraktura diagonala dago tetxua egiten. Excentrikak edonondik daude, kontuz kaskoarekin. Hormetako harriaren barrenetik, noizean behin, txalo zaparrada bat entzuten da. Ez gaude beheko magia espektakulo aretotik oso urruti. "Para mención": txalo zaparradaren bat flojuegi entzun dugula iruditu zaigu jua jua jua!

Topografiadoreak heldu garenerako, fondoan magia ikuskizuna amaitu da.  Eskalada bat ikusi da egiteko, baina bide printzipala amaitu egin da, bloke artean. Hori bai, ez zuen emango horrela denik gure komentarioengatik:

  "Dile a Gotzon ke pase la cuerda y los montys, que hay un pozo gigante!"
  "Bua hay tanto aire que al entrar me echa para afuera!"
  "Si si reiros pero os habeis dejado un pozo sin mirar ahi arriba en el meandro!" esan die Gotzonek.

Azkenean mundu guztia korrikan joan da berriro goiko meandrora, Gotzonen putzua ikustera. Han sartu dira Antua eta Josu.

  "Bueno bueno esto que pozo, ni 5 metros ni nada" esaten zuten "y estrecho! Vaya mierda!"
  "Si si, si fuera un pozo de 40..." Gotzonek "mucho rencor veo aqui; mucho!"

El Pozo del Rencor.

Han segitzen dute sokek Aritzgane IIn. Santa Luziako lokala berriro hutsik.

Hurrengo irteera denok Decathlonera sokak eta mosketoiak erostera.

2013/08/12

Si no hay se hase (Part II) - Atxarte III



Part: Unai eta Josu

Gaur, espeleologiaren alderdi ez "fashion" hori jorratzea tokatu zaigu Elizburun: "pico y pala". Mereludiko kolektoreei buruz eta Atxurrako pisu fosilei buruz amets egitea ez da batzutan gauza ona, gure azalaren eta kotxeko maleteroaren garbitasunarentzako behintzat. Baina han goaz hala ere, Lidar eta Global Mapperarekin buruan txoriak sartuta, Elizburuko koba-gateratxo berrietara. Lurra kentzera. Baina azkenean: ezer ez.

Lehenik Zulueta errekara (Atxurrako erreka) joan gara, Lamiñak IIko bidoia eta atxurra hartzera. Atxurrak Atxurrako errekan ez du zereginik. Lamiñak burugogorrak dira, euskaldunak dira eta. Ea Elizburuko armiarmek zer dioten baina. Atxurraren azpiko Kolektora topatu, o morir en el intento.

LamiñakII-n gauzak batzen

Atxurra baserriko Mikel-ekin egon gara. Beste "Ilustratu" bat da gizon hori, ez daude asko halakoak. Bazekien Pepetxo IIIa non zegoen, bazekien Pepetxo I non zegoen, eta bera joana zegoen AITA Barandiaranekin (ez da gutxi e!) Pepetxoak ikustera umea zenean. Gero esan digu, (guk ezer esan gabe), Zubitxutako, -gure sumidero famatuko-, urak Arrakalan urteten direla. Baserritarrek egin omen zuten orain dela urte asko asko baserri-kolorazio bat, eta beste proba bat egin omen zuen Aita Barandiaranek TINTEA botata ere; eta noski, Arrakalan irten zen. Petrus, ez duzu ezer asmatu, kauen sos! UPV dimisión.

Josu sekula joan gabe zegoen Arrakalako surgentzia ingurura. Kobak interesgarriak egin zaizkio, hori bai, errekan plisti plasta gindoazen bitartean, ura gure botin barruak freskatzen, argi jarri du nahiago duela LurAzpian egon "hemen" LarArtean baino. Hori bai, Unaiek oraindik ez du topatu Arrakalako surjentziak errekara urak non botatzen dituen. Filtrazioak edo?

Arrakalako koba eta Zulueta erreka

Mikelek esan digu ere M-9 gainean pendiente daukagun leiza horri buruz, metro bat diametro duela eta piñaburua botata bun-bun-bun egiten duela. Gustatzen zaizkigu bun-bun-bun egiten duten zuloak guri, "pof" egiten dutenak baino hobeak dira.

Mikelek ere esan digu iturri bat dagoela Atxurratik hurbil erreka alboan. Urak lurretik irtetzen duela gaztaina arbola baten azpitik. Behin garbitzen hasi omen zen gaztaina arbola eta leizaren bat ere topatu omen zuen. Zeberio Anaiok, "dedukzio geo-hidrologiko" handiak egin eta gero, konturatu gara leku hori "Petrusen Surjentzia" dela, Petrusek ikusi bait zuen trazadua egin genuen zapatu hartan, gure zain zegoen bitartean Atxurrako baserri aldean bueltaka. Leizarik ez dugu ikusi, hor desbrozadora bat behar da.

Elizburura heldu garenean, bakea eta armonia. Kotxea harakinaren alboan aparkatu dugu, eta Elizburuko gizonetako bat baratzan atrapatu dugu atxurrarekin tomate artean (guk motxilan beste bat geneukan, kriston tomatea montatzeko). Esan digu hor inguruan badaudela azeri zulo asko, baina Atxarte III deskribatu diot, eta ez zuela hori ezagutzen esan dit, berak zioen azeri zuloak txikiagoak zirela.

Euskaltzaindia ados egongo ote da?

Atxarte III-ko sarreran geundela, Josu konturatu da, argazkiak ateratzen hasi denean, koba galeria zahar desplomaturiko baten gainean gaudela. Derrunbeak Atxarte III zaharraren sarrera ia osoa bete du. Aber "ia" horrek pozen bat ematen digun.

Josu kanpoan geratu da eta bidoia prestatu du, eta Unai gatera barrura sartu da. Unai VS MetaMenardi eta Opilioiak. Azkenean Unai=1, Armiarmak=0, denak hil ditu palakadazoka. Ohitu beharko gara, beti ez dugu Oier Gorosabel bat edukiko zoo-garbiketak egiten!

Atxarte III barrua

Eskuinetara bentanatxo bat ikusten da eta beste aldera salatxo bat. Unaiek lurra kentzen duen bitartean, bidoia gateran zehar kanpora eta barrura dabil, "tiro", "ekarri" eta "emon!" soinuen artean. Kanpoan, Josuren pazientzia Unaien atxur-kolpe bakoitzeko apurka agortzen doa. Bentanatxoa zabaldu eta pasa gara. Gero beste bentanatxo bat. Baina atzean ezer ez.

Galeria zahar haundi baten tetxuan gaude. Lurra edonondik dago kentzeko errez, eta edonondik dago  kentzeko asko. Gatera barruan kriston freskura dago eta hormak bustiak daude. Arnasa egiten du kobak baina aire klarurik ez dauka. Desesperatuta egon behar da lur guzti hori kentzeko.

Dena jaso dugu eta joan egin gara. Armiarmek repoblatuko dute Atxarte III berriro laister. Espeleologoek oraindik ez.


2013/08/11

Descendiendo Aritzgane


  Gotzon, Josu, Santi, Petrus, Oier, Martín

  Josu alargaba el brazo sin mirar atrás y pedía herramientas. ¡La maza y el cincel! La broca pequeña. Vale. Ahora la larga. Y yo mientras había empezado a reconocer aquel olor, ya casi olvidado, tan pegajoso y húmedo. Ese olor a barro. Nos habíamos incrustado en una gatera vertical que iba estrechándose. Al fondo mostraba un conducto horizontal, un pasadizo miserable con final en incógnita. Le pasaba las herramientas infestadas de lodo y Josu  intentaba sin éxito hacerse hueco. Era 11 de agosto de 2013 y, aunque no lo sabíamos, estábamos hollando la cueva más profunda explorada por el ADES.

  La sima se encuentra en la vertiente norte del monte Aritzgane. Para llegar hay que adentrarse en las laderas de Ereño y seguir un antiguo camino de carretilleros. Antes de llegar a la cruz tallada, hay un pequeño agujero que absorbe aire.  Allí nos metimos todos. Primero fueron Gotzon y Josu, en lanzadera, para empezar la desobstrucción. Yo les seguí de lejos, renqueando. Después entraron Santi, Petrus y Oier. Rapelando, Aritzgane puede resultar incluso bonita, la concatenación de pozos,  el agujero de 40, tan vacío y oscuro, y esas paredes cristalizadas que estallan con el contacto. Yo descendía encantado, hasta que llegue a la zona de desobstrucción. Acababan de abrir una grieta vertical de unos poco metros. Esa bajada superaba ya los -200 y también un record de profundidad para el grupo. El equipo lanzadera rapeló por la cuerda y al de un rato pudimos oír la voz de Gotzon.  Esto se acaba. El paso descendía y se estrechaba aún más. Al fondo había una gatera horizontal que PODRÍA tener alguna posibilidad de continuar. Estábamos sedientos y queríamos llegar al río, así que Josu, Petrus y yo intentamos abrirnos paso. No hubo éxito, se nos acabaron los trucos de magia y tuvimos que tocar a retirada.  De volver, habría que hacerlo con “armas” más grandes.

    Si la bajada pude disfrutarla, la subida fue otra cosa. Como dicen por ahí, bajar, hasta la mierda baja. Subiendo, el barro se te agarraba y te tiraba hacia abajo, y también agarraba al petate, y el crol y el puño resbalan en la cuerda y hasta podías masticarlo. Ese lodo llegaba incluso a soltarte los nudos de los cabos. Subíamos, igual que limacos marrones, hasta ver ese agujero luminoso y agradecer el aire limpio de la entrada. Los datos más técnicos que conseguimos, la temperatura de los termómetros, bichos, etc., lo explicará mejor el nuevo zoólogo del grupo. El aliento de la cueva sigue siendo un misterio, tanto el cambio de sentido del viento como la brisa que hay allí abajo. Aritzgane podría convertirse, al estilo Lezandipe, en la nueva perdición del ADES. Fuera de la cueva comimos algún cacahuete y nos dirigimos cansados al agujero que había encontrado Antua a unos 30 m.

   Al llegar, Oier trató reptar al interior, bufaba, pero no conseguía entrar. Sufría un brote de locura y ya no sentía el agotamiento. su único problema era una gran roca que dificultaba la entrada.

   Lo que sucedió a continuación sólo podría describirse como salvajismo prehistórico. Oier comenzó a invocar cánticos guturales y Gotzon cogió la maza, y dimba dumba, golpeaba la roca totalmente ido. Josu y yo empezamos a apalear las zarzas de alrededor y lanzarles troncos a la maleza. Santi agarró un palo- casi un árbol- dos veces más grande que él y lo empuñaba como una maza sobre la cabeza de Gotzon. A Petrus el cansancio le había dejado un momento de lucidez y no paraba de decir, ¡pero estáis todos locos! La piedra fue cayendo a golpe de maza, cada vez más adentro, y allí la siguieron Gotzon y Oier, hasta que quedó sepultada en el fondo. Con ese impulso de exploración, hubo un caos de cascos, Gotzon tenía el de Josu, Josu el mío, yo el de Petrus, que se quedó descabezado en la entrada, y Santi con su propio escurión. Entramos. Oier equipó el pozo que había tras el destrepe, tan prometedor, pero no encontró gran cosa. La incógnita de un pozo paralelo. Otro misterio más.

  No conseguimos lo esperado, ni tocar agua ni alcanzar un nivel fósil paralelo, pero esa cerveza en el bar de los cadáveres no pudo sentar mejor.

2013/08/04

200 bat metro sakon



130804: Ritxar, Antua, Oier.

Aritzganera (Ereño). E-77 lezara goiaz soka gehixagokin, jaisten segitzeko asmoz. Estuasun-ez-oso-estua pasau dogu (buztiñakin, hori bai), eta potzuetan behera segidu dogu eten barik, maillaka, frakzionatzen. 30 bat metro gehixago jaitsi doguz gure ojimetruan arabera. Gauza bat deigarrixa egin jaku: haitzuluan beste sektore baten sartu garala. Nik neuk ez detsat asko erreparau, baiña Antuanen esanetan horraiñok leziak konfiguraziño bat daka, eta hortik aurrera beste bat: garrantzi gehixagoko galerixia, edo... egixa esan, kanto rodauak bai ikusi dittudaz, leza honetan estraiñekotz. Azkenian estuasun bertikal batek geratu gaittu, espatula-biharrakin nasaittu biharko dana, eta ostian jarraitzeko aukera argixakin. Ojimetruak -200 metro inguruan genguazela esan desku; beraz “gure” lezen artian sakonenetakua bihurtu da onezkero (Iturritzekin konpetentzia estuan). Bertikalak praktikatzeko balixoko al desku! Hortan ni neu behintzat flojo nabil-eta.

Termometro asuntua.

Lau termometro ekarri doguz (alkoholezkuak, todo a cienekuak). Hiru instalau doguz, laugarrena hautsitta allegau da esploraziño puntara. Laurak kalibrau-edo egin doguz: danak junto tenperatura bera markatzen zeben; eta termometro digital batekin alderatuta, neurri bardintsua emoten zeben.
1-      Leza sarrera onduan. Azken ipiñi doguna izan da, eta 21 bat gradu markau dau (ez detsagu estabilizatzeko nahikua denpora laga). Kokapen definitibo hau emon arte -3 metrotan egon da eta 16ºC markau dau.
2-      Sarrerako potzu barrenian. Gaur 16ºC (16.00ak inguruan).
3-      20 metroko potzu barrenian (ate arabeskuana). Gaur 11ºC (15.30ak inguruan).
4-      Esandako moduan, laugarrengo termometrua gaurko puntan laga dogu; baiña hondatuta egon dala uste dogu (48ºC markatzen zittuan...).

Haiziari buruz, gaur bestetan baiño gitxiago zebixala esan dabe Ritxarrek eta Antuanek. Gaiñera, danok konturatu gara Potzu Arabeskuan kabezeratik gora “zeozer” dagola, beste lekutan igartzen ez dan korrientia hasten da han, biharbada handik gorako haizia epeltzen dabena... (hau oiñ okurridu jata).

Koko asuntua
  • Sarrerako potzu barrenian karabido haundi 1, Elona quimperiana 1 eta miriapodo 1 jaso dittudaz. Danak kanpotarrak seguraski.
  • Maskarillen potzu barrenian, zehazki Potzu Arabeskuan kabezeran horman, pseudoeskorpioi itxurako 1 jaso dot. Oso pozik geratu naiz, sekula ikusi barik nekalako.
  • Potzu Arabeskuan barrenian, koko arraro 1 jaso dot; ez dot asko begiratu izan nahi argixakin ez uxatzeko, baiña azkenian garrantzirik bako intsektu pterigota bat izan da.
  • 6 metroko potzuan kabezeran trampa de caida bat instalau dot, kakahues puria karnata moduan erabillitta. Zintta zurigorriz señalauta dago, bista-bistan eta kamiñotik aparte.